تحلیل گفتمان انتقادی, پدیده ای زبانی می باشد که در اثر ارتباط تولید شده, و گرایشی مطالعاتی, اجتماعی و میان رشته ای است. گفتمان انتقادی, به تحلیل و نقد متونی که بازتاب دهنده ی عوامل اجتماعی, سیاسی و فرهنگی حاکم بر فضای جامعه است, می پردازد. هدف از پژوهش حاضر تحلیل گفتمان انتقادی امام حسن مجتبی7 در وقایع پس از رحلت رسول خدا6 بر اساس نظریه ی فرکلاف است که در سه سطح توصیف, تفسیر و تبیین و به روش توصیفی-تحلیلی به آن پرداخته می شود. دستاورد این نوشتار تبیین گفتمان انتقادی امام7 است که نشان دهنده ی شرایط خفقان و قدرت مسلط بر جامعه, اوضاع مردم کوفه در زمان حضرت می باشد, افزون بر این اثرپذیری امام7 از آن شرایط که گفتمان را به صورت اعتراضی و انتقادی نسبت به پیمان شکنان ایراد فرموده اند, این انتقاد را در راستای اثبات امامت و جانشینی بعد از رسول خدا6, شکوه از حق ضایع شده ی حضرت علی7, ذکر فضایل پدر بزرگوارش, معرفی یار و یاور دلسوز پیامبر اکرم6 و روشنگری در جهت برانگیختن افکار عمومی برای حمایت و پشتیبانی امام7 و یارانش برجسته می نماید.
